Julie

Leder verven                                                                                                                    22/03/2014

Volgende week dinsdag is het zover, nog maar een weekje en het eind resultaat

moet er zijn. En eerlijk, ik heb nog heel wat werk. Dus nog even alles op alles zetten.

Voor mijn bovenste stuk van mijn jurk gebruik ik natuurlijk leder van een groot rund.

Hiervoor heb ik gekozen omdat het volk waarop ik me heb geïnspireerd om vele dieren-

huiden draagt. Omdat het leder saai oogt en eentonig heb ik besloten om het te bewerken.

Ik ben eerst begonnen met het gebruiken van javel. Omdat dit weinig tot geen effect had 

moest ik iets anders zoeken: koffiebonen. Het extract verven op het leer zou een ruig effect

moeten hebben maar tevergeefs. 

Uiteindelijk ben ik naar een leerhandel geweest en daar boden ze me een speciale verf aan dat vaak wordt gebruikt om zadels (van paarden) te verven en andere.

Deze verf was wat ik zocht! Zoveel te meer je verft zoveel te donkerder het leder wordt 

en stijver, dus ook moeilijker om te naaien. 

Hieronder zie je het resultaat van het verven.

Julie L.

25/03/2014

Evaluatie jurymomenten 

Beste lezer

Ondertussen zijn er al enkele maanden gepasseerd.
Wat dus ook wil zeggen al enkele jurymomenten. 

Hieronder kan u een uitgebreide zelfreflectie lezen van de eerste jury
die we voor een opdracht van SCV moesten maken.

‘The story of the desert’. ‘Makkelijk toch? Dacht ik: terwijl het tegendeel bewezen was’. Het verdiepen in de wereld van de woestijn beviel me wel, zeker de volkeren met hun grote sieraden en vele kleuren vielen heel hard op. Veel opzoekwerk, elke week de plaatselijke bibliotheek veroveren, van de ene winkel naar de andere, uiteraard de juiste schetsboek zoeken. Eens gevonden lijkt het vanzelf sprekend: schetsen maken. Maar die opdracht beviel me veel zwaarder dan verwacht. Zeker met een klomp van een gips aan mijn pols merkte ik snel dat ik een achterstand had opgelopen. Maar na die drie weken was er niet  veel tijd om de wonde te laten helen dus alle remmen los en non stop schetsen maken, met kleuren en  vormen spelen. Drie ontwerpen in detail uitwerken en de jury overtuigen dat was mijn doel. De eerste GIP-jury was een voldoening.

Desondanks dat ik in het gips heb gezeten ben ik over het algemeen tevreden van mijn presentaties. Mijn schetsboek kon wel wat nauwkeuriger en dat heb ik ook enkele keren van mijn mentor en leerkracht creatie mogen horen. ‘Je moet nog een serieuze tand bijsteken, Julie’ hoor ik ze zo nog zeggen. Toen ik merkte dat mijn schetsen onvolledig, te braaf en niet sterk genoeg waren ben ik tot besef gekomen dat ik me nog meer moest verdiepen en niet binnen de lijntjes moest blijven.   Zo gezegd, zo gedaan. En ik hoopte de jury ermee te kunnen bekoren. Zo heb ik me ook voorbereid op de eerste ontmoeting met de jury. Ik ben trots met wat ik gemaakt heb tot hiertoe en dat wil ik ook zo overbrengen naar de jury. Zoals mevrouw Waegemans op voorhand in de les zei: ‘de kritiek van de jury is voor jou gratis advies’. En dat had ik in mijn oren geknoopt.

En dan sta je daar voor die rode deur: ‘geen stress Julie, diep ademhalen en gewoon je ding doen’. De jury was tijdens mijn mondelinge presentatie heel aandachtig en had weinig negatieve commentaar tot mijn verbazing. Op mijn drie uitgewerkte tekeningen na dan. Maar daar kon ik inkomen, ze kwamen niet mooi naar voren en oogde heel eentonig. Wat niet wil zeggen dat ik er mijn voeten heb aan geveegd maar een paar extra uurtjes had al wonderen kunnen verrichten.  Ik voelde mij op mijn gemak, en was overtuigd dat ik goed gebruik had gemaakt van mijn woordkeuze.
En dat is duidelijk ook zo overgekomen bij de juryleden.

Op het moment ben ik al ijverig aan het werk om mijn patronen tip top in orde te hebben. Zodat ik weet dat ik tijdig ga klaar zijn en zeker geen last ga hebben van onnodige stress.
Stiptheid en nauwkeurigheid zijn absoluut mijn twee sterkste werkpunten.
Daarom dat ik nu al volop aan het werk ben. Voor de rest ga ik de volgende GIP-jury gewoon mezelf zijn. Net zoals bij de vorige jury. 

De zelfreflectie van de tweede GIP-jury volgt nog.

Julie L.

Inleiding

The story of the desert

Dit jaar staat de GIP centraal in het zesde jaar.

Via deze blog houd ik u op de hoogte van mijn ontwikkelingen door het jaar heen.

Van documentatie, schetsen, patronen tot de uiteindelijke uitwerking. 

Op het moment ben ik vooral aan het schetsen.

19 november is onze eerste gip jury. Dan moeten we min. 15 schetsen 

uitgewerkt hebben en ook 3 stylingtekeningen. 

The story of the desert is ons thema. 

Omdat je hier nog alle richtingen mee uit kunt ben ik 

de woestijn gaan onderzoeken. Welke soort woestijnen er zijn,

welke volkeren er leven, dieren, de architectuur en nog vele meer. 

Op deze moment heb ik 3 subthema's

• De turmi: een stadje in Ethiopië waar een stam (de Turmi) woont
• De herero's: dit is een ethnische groep in het Zuiden van Afrika
• De oman: is een land in West-Azië. Met prachtige natuur en architectuur 

Hieronder ziet u het voorblad van mijn schetsboek: 

Julie Leysen